Ο Μουσικοσυνθέτης Γεράσιμος Λαβράνος, ο οποίος απέκτησε δική του ορχήστρα σε πολύ νεαρά ηλικία, κατάφερε με τον δικό του μοναδικό τρόπο, να φέρει έναν καινούργιο άνεμο στην παραγωγή ελληνικών ηχογραφημάτων και να προσθέσει το δικό του λιθαράκι στη διεθνή σκηνή της τζαζ και της σόουλ μουσικής.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και από μικρό παιδί άρχισε τη μουσική εκπαίδευση του με εξαιρετικούς δασκάλους. Στην ηλικία των 11,  έπαιζε κόρνο στη Φιλαρμονική Εταιρεία «Ν. Μάντζαρος». Στη συνέχεια παρακολούθησε θεωρητικά μαθήματα και μαθήματα πιάνου. Κι ενώ όλα έδειχναν ότι θα αφιερωνόταν στην κλασική μουσική, ανακάλυψε στο σπίτι του δασκάλου του, Σπύρου Μεταλληνού, κάποιες παρτιτούρες του Γκέρσουιν και του Κόουλ Πόρτερ και από τότε, άρχισε να συναρπάζεται από την τζάζ.

Στο διάστημα της στρατιωτικής θητείας του στο Φάληρο, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών. Παράλληλα, έπαιζε κάποια βράδια πιάνο στην ορχήστρα του κέντρου «Φλοίσβος».  Όταν απολύθηκε από την αεροπορία, δέχτηκε αρκετές επαγγελματικές προτάσεις, αλλά εκείνος επέλεξε να συνεργαστεί με την ορχήστρα του Γιώργου Μουζάκη, η οποία είχε μια σύγχρονη τζαζ τάση. Με αυτήν την ορχήστρα έπαιξε σε κοσμικά κέντρα, σε κρουαζιερόπλοια, στις Η.Π.Α και αλλού. Λίγο αργότερα, προσλαμβάνεται στο Ε.Ι.Ρ διευθύνοντας και παίζοντας με το κουαρτέτο του, για τις ανάγκες ραδιοφωνικού προγράμματος. Εκείνη την εποχή (1958), έγραψε και το πρώτο του τραγούδι, «Χέρι χέρι», σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη, το οποίο ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρισε σε δίσκο βινυλίου ένα χρόνο μετά, πραγματοποιώντας μεγάλη επιτυχία. Ένα τραγούδι, που όταν το άκουσαν ξένοι μουσικοί με συνοδεία τζαζ από το τρίο Ατενέ,  – όπως ο Λουί Αρμανό, ο Γκι Λαφίτ, ο τρομπετίστας Μπαρελί – το διασκεύασαν, το τραγούδησαν και το συμπεριέλαβαν στα άλμπουμ τους. Από εκεί και πέρα τα τραγούδια που έγραφε γίνονταν επιτυχίες και η ορχήστρα του μάγευε τις νύχτες τα καλύτερα κοσμικά κέντρα της Αθήνας (Κόρονετ, Αθηναία κ.α.).

Έως το 1968 ο Γεράσιμος Λαβράνος ζει τη μεγάλη του άνθηση. Οι πολλές συναυλίες που δίνει στο εξωτερικό κατακτούν διεθνή ονόματα του μουσικού χώρου. Τραγούδια, συνθέσεις και εξωτικές διασκευές παλαιών λαϊκών κομματιών, παίζονται, τραγουδιούνται και κυκλοφορούν σε μικρούς και μεγάλους δίσκους από σπουδαία συγκροτήματα. Ερμηνευτές, όπως ο Σώτος Παναγόπουλος, ο Τζίμης Μακούλης, η Τζένη Βάνου, η Γιοβάνα, η  Μπελίντα, το Τρίο Καντσόνε, η Νάνα Μούσχουρη, η Μαρινέλλα – με την οποία έδωσε και συναυλίες στη Βραζιλία το 1968 – ο Γιάννης Βογιατζής, η  Πόπη Αστεριάδη, η Καίτη Χωματά και πολλοί άλλοι ακόμα διακεκριμένοι τραγουδιστές, αξιοποίησαν και έκαναν γνωστές τις συνθέσεις του. Μάλιστα το όνομα «Τζένη Βάνου» ήταν ψευδώνυμο που επινόησε ο Γεράσιμος Λαβράνος για να μην γίνει αντιληπτή από τον πατέρα της, όταν ξεκίνησε να τραγουδά στο κρατικό ραδιόφωνο.
Στον κινηματογράφο επένδυσε με τη μουσική του 25 περίπου ταινίες – 7 της Φίνος Φιλμ -  με τελευταία την «Αγώνα Χωρίς Τέλος» το 1979. Το τραγούδι του «Χάλι Γκάλι» που τραγουδήθηκε από την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία «Η Σωφερίνα» (Δαμασκηνός Μιχαηλίδης, 1964), έγινε μεγάλη επιτυχία.

Το 2007 το περιοδικό «Jazz&Jazz»τον συμπεριέλαβε στους κορυφαίους μουσικούς της exotica mood.

Πηγή: finosfilm.com